Dirk Van Der Linden Hammond Trio Jazz De Loods Aarschot (21-04-2022) report & photo credits: Freddie info club: De Loods info artist: Dirk Van der Linden © Rootsville 2022

Ook hier in "De Loods" begint den Thesse aan een wederopstanding met zijn "live" concerten en vanavond staan op de affiche het "Dirk Van der Linden Hammond Trio". Organist, pianist en gitarist Dirk Van der Linden behoort al 3 decennia tot de Belgische jazztop. Als hij even geen muziek maakt is hij de sterke man achter Hammond Suzuki in Europa. Hij speelde samen met giganten als Toots Thielemans, Clark Terry, Red Holloway, Teddy Edwards, en vele anderen. Dirk komt met zijn all time guitar buddy Swa Mercelis (Carlo De Wijs) en drummer Pieter Vandergooten (Red Red) die sinds 2017 lid is van het trio.

Ook de Bluesbones Bro's Edwin Risbourg en Geert Boeckx stonden aan de ingang te trappelen van ongeduld en eens binnen ging het gesprek dus nog enkel en alleen over "Hammond", Nee, niet over "Fender Rhodes" maar over HAMMOND. Helaas geen donderende "B3" te bespeuren maar daarop recliceerde Dirk dat hij wel ter compensatie twee "Leslie 3000WP" rotary speakers had meegebracht. Allée alles vergeven en zo maken we ons op voor een avondje swing, blues, latin en funky groove moods. Als werkinstrument dus een Hammond SKX Pro, maar is dat niet als een rollercoaster zonder looping? (Grapje Dirk, grapje).

Rond de kok van 09.00PM is het dan de beurt aan de Antwerpse versie van Jimmy Smith, Grant Green en Donald Bailey al swingen die nog enkel in de droomwereld van het Vaticaan. Wij doen het hier vanavond met Dirk Van der Linden, Swa Mercelis en Pieter Vandergooten en geloof me het "Blue Note" gevoel zal daadwerkelijk aanwezig zijn.

Openen doet Dirk met zijn "Hammond Trio" als sinds jaar en dag met "Back To The Chicken Shack" en met deze standard zit onze gedachte dicht bij Jimmy Smith....en Dirk Van der Linden. Vervolgens krijgen we een arrangement van Dirk te horen op de filmtune "Days of Wine and Roses" waarbij we een shuffelende Pieter Vandergooten te horen kregen. De Swa die bleef met zijn "Jazzy Guitarra" nog even subtiel op de achtergrond.

Van de Franse auteur en muzikant "Henri Salvador" kregen we toen "Jardin d'Hiver", Je voudrais du soleil vert dans mon Jardin 'Diver, en zo konden meteen drie generaties van jazzmuzikanten hier vanavond hun skills etaleren.

De spotlights stonden toen op drummer "Pieter Vandergooten" met een eigen nummer. Deze "Aanstekelijk" bracht ons meteen dicht bij de samba ritmes en het is nog maar de vraag hoe Donald Bailey dit zou vertaald hebben, al zullen we dit wel nooit weten, of toch? maar dan hopelijk nog niet voor morgen. "Mack The Knife" aka "The Ballad of Mack The Knife" bracht onder de swingende grooves van dit Trio hier zelfs een koppeltje aan het dansen.

Dirk diepte toen een verhaal op over een naamsverandering van Swa uit het verleden maar of het nu daadwerkelijk ging over een noodzakelijk feit om vadertje staat in de luren te leggen weten we niet. Wat we wel weten is dat het volgende nummer één van Swa Mercelis all time favorites is en hij zich zo daadwerkelijk kon uitleven op zijn "Gibson". Let wel in pure jazz stijl, no plectrum allowed. Waarbij de gitaarspelers hier aanwezig enkel bewonderd konden kijken en leren.

Ondertussen werd in samenspraak met Thesse en Dirk besloten om er één lange set van te gaan maken en zo werd de officieuze hymne van "Georgia" plots "Georgia on my Funky Mind". Het was hier vanavond weer een sunny day of jazz en hoe kan je dit beter besluiten als van...I Hear Hammond Grooves and And I think to myself what a Wonderful World...